HET INGEBEELDE UNIVERSUM- De ontregelende Confrontatie met het Onmogelijke
UIT EEN RECENSIE VAN JAN BAUWENS
Ludo Noens, Het ingebeelde universum. De ontregelende confrontatie met het onmogelijke.
Enkele beschouwingen.
... Wanneer Ludo Noens in Het ingebeelde universum suggereert dat “de werkelijkheidswaarde van fantastisch klinkende voorstellingen in de literaire shared fictional universes evenwaardig zijn met die van de huidige mathematisch vertolkte kosmologische modellen”, verwijst hij impliciet naar deze belangrijke waarheid uit de Topica (Aristoteles) door de twee genoemde benaderingen voor te stellen als “samenhangende mentale constructies, aanvaardbaar binnen al eerder goedgekeurde denkbeelden en ontwikkelingen.”
... Bijzonder aan het werk van Noens is dat bij deze auteur de vertekenende autoriteitsgevoeligheid geheel afwezig lijkt, wat hem de zeldzame vrijheid verschaft van die geesten die het niet aan hun hart laten komen wanneer zij veroordeeld blijken om moederziel alleen door de duizelingwekkende ideeënwerelden te zeilen maar tevens doordat de meester in de fantastiek die Noens ook nog is, niet bang blijkt te zijn om te ver-zeilen. En die laatste onverschrokkenheid heeft hij gemeen met het handvol auteurs dat wars van modes, trends en plichtplegingen, het publiek bij de hand neemt en met zich mee trekt naar ongedroomde plekken, hoog onder het gebinte van het universum van de geest.
(J.B., 23 juli 2024) Tisallemaaliet
ISBN 978464872002– Uitgeverij Aspekt, 2024, 215 blz.
RECENSIE in 'De Boekhouding', blog van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen (juli 24):
...In zijn nieuw non-fiction boek Het Ingebeelde Universum gaat Ludo Noens dieper in op de grote metafysische vragen die de mens zich sinds heugenis heeft gesteld: Wie zijn wij, waar komen wij vandaan en waar gaan we heen? Wat is onze plaats in de kosmos? Wat gebeurt er als wij sterven? Is er leven na de dood, of is het gewoon ‘gedaan is gedaan!’, zoals Walschap (of was het Elsschot?) het indertijd met bittere ondertoon uitdrukte?
Noens is een schrijver van fantastiek en fantastisch realisme; hij sluit niet uit dat het filosofisch antwoord op deze vragen in de postmodernistisch klinkende thesis ligt dat de realiteitswaarde van alles wat de mens over dit thema in verschillende culturen heeft bedacht en verteld, zowel magisch als rationeel, eigenlijk identiek is...